Ουάου

Λοιπόν σήμερα ήταν διαφορετικά, δεν ξέρω τι το διαφορετικό είχε αλλά ήταν αλλιώς…

Μάλλον ήταν γιατί βοηθήσαμε τον Άρη με τις δουλειές του… μάλλον γιατί ρίξαμε άπειρο γέλιο και μετά περάσαμε υπέροχα στην πλατεία… τι να πω…

Αλλά ένα ήταν αυτό που μου τίναξε το μυαλό σήμερα, οι ιστορίες του Σ και ακόμα περισσότερο το τέλειο χόρτο του…

Με το που έβαλα τα ακουστικά μου στ αυτιά απλά άκουγα τη μουσική διαφορετικά… αλλά μιλάμε τελείως διαφορετικά, στερεοφωνικά όπως θα λεγε και ένας φίλος.

Πραγματικά την ένοιωθα στην ψυχή μου αυτή τη φορά, και το θέμα είναι ότι είχαμε ξαναπιεί και απ αυτό αλλά και γενικά, κι όμως μ έστειλε τόσο άπειρα. Η διαδρομή μέχρι το σπίτι ήταν απλά μαγευτική, να περπατάς μες στη νύχτα μόνος σ ένα μακρύ δρόμο (hitchhikin' down a long and lonesome road -κάπως έτσι είχε ειπωθεί θυμάμαι), να βλέπεις τα πάντα σε ένα τελείως διαφορετικό βάθος και ν ακούς μουσική όπως δεν την έχεις ξανακούσει.

Και όταν λέω άλλο βάθος δεν εννοώ να κατανοείς πράγματα που δεν κατανοούσες μέχρι τότε και διάφορες τέτοιες παπαριές… σιγά μην χρειαζόμασταν κάτι τέτοιο για τέτοιου είδους σκέψεις… ότι να ναι… τέσπα εννοώ να βλέπεις κυριολεκτικά άλλο βάθος σ αυτά που κοιτάς, να είναι πιο απτά, πιο αληθινά. Τέλος πάντων ήταν ένα τελείως διαφορετικό συναίσθημα, όμως αυτό που με εντυπωσίασε πραγματικά , όπως προειπώθηκε, ήταν η μουσική. Δεν ήταν απλά μουσική αυτό, ήταν μαγεία, το μόνο που έλειπε ήταν ν αρχίσω να βλέπω και χρώματα… την ένοιωθα τόσο διαφορετικά, σα να είχαν ανοίξει τα αυτιά μου και ν άκουγαν πραγματικά τη μουσική, λες και τόσο καιρό είμαι σχεδόν κουφός…

Λοιπόν σήμερα ήταν διαφορετικά…