Να σε προσέξω; Να δώ ότι υπάρχεις;
Γιατί μ έφερες πάλι σ αυτό το σημείο;
Δε σ άφησα μόνη σου στην τύχη σου;
Κανονικά θα μου έβγαζε λογική όλο αυτό
Αλλά τώρα δε μπορώ να σκεφτώ
Γιατί μου το κάνεις αυτό;
Γι αυτό μ έβαλες να γράφω ξανά;
Ξέρεις ότι δεν του αρέσεις;
Ξέρεις ότι δε μου μιλάει πια εξ αιτίας
σου;
Γιατί ήμουν τόσο ηλίθιος και σε πήρα
ξανά πίσω
Και έχασα ότι πολυτιμότερο είχα…
Πως γύρισα να σε κοιτάξω έτσι;
Θές να με κάνεις να το πω ε; το ξέρω το
μόνο που θες είναι να κερδίσει ο ηλίθιος εγωισμός σου
Γι αυτό και το κάνεις αυτό
Πατάω τις αρχές μου για σένα
Ξέρεις… μια φορά το χα κάνει και για
κείνη
Μια φορά ήταν που παρέβηκα τον όρκο μου
και την έκανα να κλάψει
Αλλά τις άλλες φορές παρέβηκα τις αρχές
μου γιατί μου το έδωσε εκείνη
Ξέρεις τι είναι να είστε 9 μήνες και
ακόμα να σου λέει ότι κάθε φορά που σε βλέπει είναι σαν την πρώτη φορά; Ξέρεις;
Είναι σαν να χεις τον παράδεισο και να
τον πετάς
Αλλά είσαι τόσο μαλακισμένη γαμώ
Δεν ξέρω τι κάνω αυτή τη στιγμή
Υποτίθεται ότι θα πρεπε να μασταν
χαρούμενοι
… και αν δεν έπιανε αυτό να μασταν καλά
Γιατί ; γιατί ; γιατί γαμω ρε πούστη μου
Γιατί; Το κανα αυτό στον εαυτό μου;
Η μόνη ευτυχία της ζωής μου πάει
Και όλα αυτά εξ αιτίας σου
Εξ αιτίας του γαμημένου κεφαλιού σου
Την έχασα κι αυτός δε θέλει να με
ξαναδεί γιατί την πλήγωσα
Το μόνο που με κράταγε εδώ
Και μαζί μ αυτήν έχασα και τους όρκους
μου
Νίκησες επιτέλους ή όπως αλλιώς θέλεις πες
το
Με έριξες τόσο άσχημα απ το βάθρο που με
είχες βάλει που όχι μόνο εσύ αλλά όλοι πλέον μπορούν να το δουν
Δε μου κατέστρεψες μόνο την εικόνα μου
στα μάτια σου
Αλλά και σε όλους τους άλλους
Ένας άνθρωπος χωρίς αξίες είναι ένα
τίποτα
Ένας άνθρωπος ο οποίος γύρισε καθρέφτης
σε ότι πρέσβευε λιγότερο
Άρα ουσιαστικά δεν είμαι τίποτα πια
Αφ ότου με άφησε έτσι κι αλλιώς ένα
τίποτα αισθάνομαι
Ε και όταν συνειδητοποίησα τι έκανα, πως
άφησα ότι είχα πει και κράταγα… τότε ακόμα και οι τελευταίες ίνες που με
κρατούσαν χάθηκαν στον αέρα…
Δεν έχω τίποτα άλλο να πω…
Κατάφερες να με κάνεις επιτέλους να
είμαι μικρότερος από σένα
Και να μη γίνω ποτέ ξανά μεγαλύτερος
Γιατί δε μου στέρησες μόνο αυτή
Μου στέρησες και μένα ταυτόχρονα
Και όχι μόνο να μια μικρότερος από σένα
αλλά να μη μπορώ να ξαναγίνω ποτέ ούτε μυρμήγκι μπροστά σου
Ελπίζω να είσαι χαρούμενη
Που με τον κωλοεγωισμό σου κατέστρεψες
έναν άνθρωπο
Και νόμιζα ότι εκείνος ήταν εγωιστής… ότι
ήξερα έναν
{ξεκόλλα δεν θέλω και πολύ-πολύ}
{α τίποτα το θέλω για να αποδείξω μια
θέση}
{την τελευταία μάλλον που θα αποδείξω}
Δεν μου αξίζει πια να το έχω αυτό…
Άρα θα το βγάλω… δε το χρειάζομαι πια
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Καύλα… τώρα σε πόσο λες να ηρεμίσω
επιτέλους;
Λένε ότι αν κόψεις πολύ βαθιά δε μπορείς
να κουνήσεις το χέρι σου μετά
Α! χα χα δε μπορείς όντως
Καλά δεν πειράζει θα το συνηθίσεις
Λέω να την κάνω, θέλω να δω πόσην ώρα
ακόμα έχω και τι θα γίνει
Να κάνω τις τελευταίες και τις πιο
τέλειες παρατηρήσεις
{ρε ξεκόλλα μη με τραβάς}
{α ώστε έτσι το θές λοιπόν;}
{μπορώ να φύγω εύκολα τρέχω γρήγορα
ξέρεις}
Χαχα
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Αυτή ήταν η εκκλησία που άραξα σ εκείνη
τη φάση
Ήρεμα… αγνά… ωραίες ανησυχίες…
Τότε μαθαίναμε τι θα πει μεγάλα λόγια
Εδώ λοιπόν θα τελειώσουν όλα
Νοιώθω μια μικρή ασφάλεια
Θα ναι ωραίο πάντως να σε βρουν στα
σκαλιά της εκκλησίας
Επιτέλους λοιπόν θα μάθω τι θα γίνει στο τέλος…
Τέτοιος μαλάκας που είμαι
Και θα ηρεμίσουν και οι άλλοι
Να τους γαμάω παρέες και γκόμενες και διαθέσεις…
Μπορεί... μακάρι να ξερα τι θα λέγανε
για μένα… αν ήταν κάτι απ αυτά καλό… αν με εκτιμούσε κανείς… αληθινά
Θολώνω λίγο… δε… δε νοιώθω καλά…
Έχω ηρεμίσει τουλάχιστον κάτι είναι κι
αυτό…
Τα… τα πράγματα… το… ο ουρανός… το… δε
νοιώ…
(επιτέλους… ώρα ν αρχίσουμε)
(τι είναι αυτό το φως; Όλα έχουν
θολώσει…)
(πονάω… ποιοι είναι αυτοί)
(μου μιλάνε… τους βλέπω αλλά δε μπορώ να
μιλήσω)
